Czubatka (Parus palustrlis)

Czubatka (Parus cristatus) ang.Crested Tit, jest to najbardziej związana z borami iglastymi polska sikora. Zamieszkuje najczęściej lasy sosnowe oraz świerkowe (rzadziej jodłowe), w mieszanych gniazduje nielicznie. W przeciwieństwie do swoich krewniaczek niezwykle rzadko pojawia się w parkach czy ogrodach, nie często korzysta też z zimowego dokarmiania. Czubatkę można łatwo rozpoznać po brązowawym wierzchu, i charakterystycznym, czarno-białym czubie na głowie. Młode osobniki mają mały czubek i niekontrastowe ubarwienie. Gniazduje w dziuplach. W spróchniałym drewnie często powiększa istniejące już dziury, bądź wykuwa je od początku. Czubatka zamieszkuje też budki lęgowe. Składa najmniej jaj spośród sikor, bo zwykle 5-9. Czasami 2 lęgi w roku. Jej pokarmem są drobne bezkręgowce, także drobne nasiona. Czubatka jest ptakiem osiadłym.

W Polsce występują dwa podgatunki tej sikory: na zachodzie - Parus cristatus mitratus, z brązowawym grzbietem, dłuższym dziobem i rdzawym nalotem na kuprze. Na wschodzie występuje podgatunek Parus cristatus cristatus, który ogólnie jest bardziej szary i ma bardziej kontrastowy rysunek na głowie.

Inne polskie sikory

Czarnogłówka

Najbardziej podobna do sikory ubogiej. Ma większą głowę niż uboga, większą czarną czapeczkę i krawat. Najlepiej oba gatunki rozpoznawać po głosie.

Sikora uboga

Łudząca podobna do czarnogłówki.

Bogatka
Bogatka

Najpospolitsza polska sikora. Nie stroni od człowieka i chętnie korzysta z karmników.

Modraszka

Również pospolity gatunek sikory. Równie chętnie przebywa blisko człowieka jak bogatka

Sosnówka

Również związana głównie z lasami. Jej cechą rozpoznawczą jest biała plamka na głowie.