![]() Na początku sezonu lęgowego perkozy wykonują długie i skomplikowane tańce godowe. Najczęściej występuje rytuał, w którym dwa ptaki, z wyciągniętymi szyjami i rozpostartymi ozdobami, płyną w swoim kierunku. W bliskiej odległości zaczynają energicznie potrząsać głowami na boki. Wydają przy tym charakterystyczne, ostre i krótkie dźwięki. Perkoz dwuczuby gnieździ się na wodach stojących, najczęściej z dużą ilością roślinności wynurzonej i szerokim pasem trzcin. Choć czasami także na praktycznie pozbawionych roślinności, dużych zbiornikach zaporowych. Gniazdo buduje pływające albo oparte na roślinności, najczęściej dobrze wśród niej ukryte. Samica w końcu kwietnia składa 2-5 jaj, które na początku są biało-niebieskie, ale później w skutek fermentacji roślin użytych do budowy gniazda stają się zielonkawo-białe lub beżowe. Czasami dwa lęgi w roku. Osobnik wysiadujący jaja, chcąc być jak najmniej widocznym, "rozpłaszcza" ciało na gnieździe, a wyciągniętą szyję trzyma równolegle do powierzchni wody. Kiedy zaś schodzi z gniazda, jaja przykrywa warstwą roślinności. Ptaki te są zagniazdownikami. Perkoz dwuczuby zimą odbywa niedalekie migracje, jednak wiele osobników zostaje w Polsce na nie zamarzniętych wodach, najczęściej na Bałtyku. W Europie Zachodniej występuje trend znaczącego spadku liczebności tego perkoza, jednak w Polsce raczej jeszcze to nie ma miejsca. |
![]() |
© Jurek Grzesiak 2004-2009 - Fotograficzny atlas flory i fauny - Perkoz dwuczuby