Kormoran mały (Phalacrocorax carbo)

Kormoran mały (Phalacrocorax pygmaeus, ang. Pygmy Cormorant, niem. Zwergscharbe, hiszp. Cormorán pigmeo) to średni ptak wodny z rodziny kormoranowatych. Osiąga wielkość 45-60 cm, rozpiętość skrzydeł 77-90 cm i wagę 650-800 g. Zamieszkuje porośnięte brzegi czystych wód słodkich i mórz na obszarze Bałkanów, Bliskiego Wschodu, Morza Czarnego i Kaspijskiego. Populacje kormorana małego obserwowane na południu Europy prowadzą osiadły tryb życia, natomiast północna jest wędrowna (kwiecień, sierpień-październik). Zimuje nad Adriatykiem, Morzem Czarnym i Kaspijskim. Zalatuje do Czech, Słowacji, Niemiec, Danii, Francji i Austrii. Sporadycznie spotykany również w Polsce.

Upierzenie w okresie godowym koloru czarnego z zielonym i brązowawym połyskiem, głównie na szyi i głowie, z białymi cętkami. Dziób ciemny. W okresie spoczynkowym cętki zanikają, kolor podgardla jaśniejszy. Charakterystyczny, dłuższy niż u innych kormoranów ogon. Osobniki młode są koloru brązowo-szarego z białawym podgardlem i brzuchem. Faworyzują wody ciche i łagodne klimaty.

Przy pływaniu patrzą ciągle w dół wypatrując pożywienia, które stanowią głównie ryby, rzadziej inne drobne zwierzęta wodne (w tym ssaki), które zdobywają nurkując.
Kolonie lęgowe liczące kilkadziesiąt to stu ptaków zakładane są na niskich drzewach, krzewach lub w trzcinach, często w towarzystwie czapli. Gniazdo zbudowane jest z drobnych gałązek.
Jaja składa białe, lekko zielonawo-niebieskawe, w ilości 3-7, o wielkości 60x36 mm. Wysiaduje przez okres 27 do 30 dni (obydwoje rodziców). Pisklęta osiągają zdolność do lotu po 10 tygodniach.

Kormoran mały - podobne gatunki

Kormoran czarny