Kormoran czarny (Phalacrocorax carbo)

Kormorany czarne (Phalacrocorax carbo), ang. Cormorant - żywią się przede wszystkim rybami i są do tego znakomicie wyposażone. Polujący kormoran (w przeciwieństwie do swych krewniaków, którzy polują spadając na ofiarę lotem nurkowym) ciągle wsuwa głowę pod wodę aby wypatrzyć ofiarę, a gdy taką zobaczy po prostu się zanurza. Do poruszania się pod wodą używa tylko nóg z błoną pławną rozpiętą między palcami. Kormoran może pozostać pod wodą ok. pół minuty i zanurkować na głębokość 1-3 metrów. Zdobycz spożywana jest na wodzie lub jeśli jest zbyt duża, żeby ją połknąć "na jeden raz" to jedzona jest na lądzie, gdzie zostaje rozdrobniona. Niektóre mniej doświadczone i łakome osobniki porywają się na zdobycz znacznie przewyższającą ich możliwości przełknięcia i może dojść w tedy do zadławienia. Kormorany w wodach słodkich najchętniej żywią się okoniami, sumami, leszczami i połciami. Po połowie kormoran musi szybko wysuszyć pióra i w tym celu przybiera charakterystyczną pozę z rozpostartymi skrzydłami. Kormorany żyjące w głębi lądu zakładają gniazda na drzewach, a rzadziej w zaroślach trzciny. Gniazdo znajduje się najczęściej na wysokości ok. 2-3 m., lecz zakładane są także na wysokościach do 10 m. Budową gniazda zajmuje się samica, natomiast samiec dostarcza jej materiałów. Pierwsze lęgi odbywają się w środku kwietnia, a ostatnie ptaki składają jaja na początku czerwca. Samica składa 3-4, a czasem 5-6 blado niebieskich lub zielonkawych jaj. Młode dopiero po 3 latach uzyskuj czarną połyskującą barwę upierzenia. Kormorany są bardzo towarzyskie. Ich kolonie lęgowe mogą liczyć kilkaset lub nawet kilka tysięcy par. Poza okresem lęgowym wieczorem i po zmroku kormorany przebywają razem nad brzegami na wysokich drzewach. Ptaki często zimują zawsze na tym samym drzewie. Pod koniec zimy konary i gałęzie takich drzew pokryte są sporą warstwą białych, żrących odchodów. Przez nie drzewa, służące do odpoczynku jak i te lęgowe obumierają. Samce i samice nie różnią się od siebie upierzeniem. Osobniki młode na spodzie ciała mają białawą plamę. Na świecie występuje 29 gatunków kormoranów z czego 3 występują w Europie: kormoran czarny, czubaty i mały.

Kormorany gniazdują w koloniach,
drzewa raczej tego nie wytrzymują.

kormoran czarny suszący skrzydła

Kormoran suszący skrzydła.

wysiadywanie na gnieździe

Kormoran czarny - podobne gatunki

Kormoran czarny jest jedynym kormoranem gniazdującym w Polsce. Gatunkami, które sporadycznie zalatują są kormoran czubaty oraz mały. W Europie wystepują dwa podgatunki kormorana czarnego: Phalacrocorax carbo carbo oraz Ph. c. sinensis. Ten pierwszy gniazduje na klifach Atlantyku, w Skandynawii i Wyspach Brytyjskich. Ph. c. sinensis. zasiedla wybrzeża Bałtyku i śródlądzie. Wyróżnia się rozbieloną głową w szacie godowej i zielonym połyskiem na piórach. Osobniki młodociane mają jasną pierś i szyję. Trzecim podgatunkiem jest marokański Ph. c. maroccanus.

Kormoran mały