Bielaczek (Mergus albellus)

Bielaczek (Mergus albellus), ang. Smew, jest najmniejszym przedstawicielem traczy w Polsce. Ubarwienie godowe samca bardzo charakterystyczne, białe z czarną plamą na grzbiecie, z tyłu głowy i wokół oka. Samice i samce w szacie spoczynkowej skromniej ubarwione, z białą plamą na policzku. Charakterystyczną cechą bielaczka w stosunku do pozostałych traczy jest krótki dziób. Tereny lęgowe bielaczka znajdują się na północy Eurazji. Gniazdo umieszcza w dziupli, często po dzięciole czarnym, zajmuje także budki lęgowe. W północnej Polsce średnio liczny ptak przelotny i zimujący. Poza sezonem lęgowym przebywa na wodach słodkich i w ujściach rzek oraz w zatokach. Samice często przebywają w stadach gągołów i innych kaczek. Pokarmem bielaczka są mniejsze ryby, latem drobne bezkręgowce oraz inne mniejsze zwierzęta wodne.

Bielaczek i inne tracze

Bielaczek jest najmniejszą traczą występującą w Polsce, przy tym gatunkiem pojawiającym się jedynie przelotnie. Samicę można odróżnić po charakterystycznym białym policzku (na fotografii powyżej), samiec w szacie spoczynkowej wygląda podobnie. W szacie godowej jest on ubarwiony na biało z czarnymi wstawkami wokół oka i na grzbiecie. Inne tracze to nurogęś i szlachar.

Nurogęś