Łęczak (Tringa galareola)
Łęczak (Tringa galareola), ang. Wood Sandpiper, jest stosunkowo małym, długonogim bodźcem. Dawnieje zwany także trawnikiem, lub brodźcem leśnym. W szacie godowej wierzch ciała ciemnawy z białymi plamkami, w starej szacie bardziej brunatny. Podobny do kwokacza, ale znacznie od niego mniejszy. Od samotnika różni się mniej ciemnym wierzchem przez co nie kontrastuje tak z białym brzuchem jak u samotnika. U łęczaka bardziej widoczna jest biała brew. W locie można go rozpoznać po rzucających się w oczy białych plamach pod spodem stosunkowo wąskich skrzydeł. Łęczak gniazduje na torfowiskach i bagnach jednak tylko wyjątkowo w Polsce (około 10 par). Gniazdo najczęściej na ziemi, ale podobnie jak samotnik zajmuje także gniazda na drzewach. Zaniepokojony ptak w terenie lęgowym często siada na wysokim krzewie wydając serię ostrych dźwięków ostrzegając pisklęta i inne zwierzęta. Stosunkowo liczny podczas przelotów, gdy trzyma się w małych grupkach, a także w przeciwieństwie do samotnika tworzy większe stada. Podczas przelotów łęczak preferuje wody słodkie i ujścia rzek gdzie żeruje na mulistych brzegach. Spotykany na stałych rozlewiskach rzek np. zalanych łąkach z większymi bajorkami.
Łęczak zwracający niestrawione resztki w postaci wyplówki.
Łęczak - podobne gatunki
Podobnym gatunkiem do łęczaka jest samotnik. Jest on znacznie ciemniejszy i bardziej kontrastowy. Inne podobne gatunki to dużo większy kwokacz, brodziec piskliwy oraz krwawodziób.
© Jurek Grzesiak 2010 - Fotograficzny atlas flory i fauny - Łęczak
