Żubr (Bison bonasus)

Żubry (Bison bonasus) są największymi roślinożercami występującymi na wolności w Europie. Żyją teraz tylko dzięki ogrodom zoologicznym, ponieważ z powodu intensywnych polowań na wolności wyginęły w okresie I Wojny Światowej. Teraz na wolności występują tylko w ścisłych rezerwatach. W Polsce największa populacja żubrów żyje w Puszczy Białowieskiej. W całym kraju mamy ponad 400 sztuk, co stanowi 1/3 populacji światowej. Z powodu zbyt dużej liczebności gatunku w Białowieży są regularnie odstrzeliwane. Mają długość do 244 do 290 cm i wysokość u samców dochodzącą do ponad 2 m przy wadze samic: ok.700 kg i samców: ok. 950 kg. Mimo ich rozmiarów i wagi mogą biec z prędkością nawet 50 km/h i przeskoczyć 2 m. przeszkodę. W ciepłych miesiącach żubry żyją w stadach złożonych z samic (krów) i młodych. Młodsze samce tworzą osobne grupy, a stare i silne żyją samotnie. Cielęta przychodzą na świat w maju i w czerwcu. Żubry żywią się trawą różnego rodzaju i pędami roślin, żerują w dzień i w nocy. Bardzo podobny jest do niego bizon (krewniak z Ameryki), jest jednak sporo większy i ma pochyloną głowę (żubr ma bardziej wyprostowaną). Występują także krzyżówki między żubrami i bydłem domowym, które zostały nazwane żubroniami. Mogą osiągać znacznie większe rozmiary i wagę, lecz gatunek nie może przetrwać, bo płodne są tylko samice żubroni. W przypadku spotkania żubra z człowiekiem te pierwsze zazwyczaj wycofują się chyba, że jest to samica z młodym lub samiec w okresie rui, wtedy mogą zaatakować.

zdjęcie samicy żubra w białowieży
Na zdjęciu powyżej samica żubra. Charakterystyczne są rogi zawinięte do środka.

zdjęcie żubra na wolności
Samotny samiec.

Żubr - Bison bonasus

zimowe stado żubrów
Żubry w grupie zimowej.

walczące żubry