Pliszka żółta (Motacilla flava)

Pliszka żółta (Motacilla flava), ang. Yellow Wagtail, występuje w kilku podgatunkach. W Europie Środkowej jest to flava. Podobna do pliszki żółtej jest pliszka górska, różni się ona od żółtej szarym płaszczem oraz białym gardłem u samicy i czarnym u samca. Pliszka żółta gniazduje na podmokłych łąkach i w okolicach bagien, lecz można ją także spotkać na polach uprawnych. Do budowy gniazd samice przystępują zaraz po powrocie z zimowisk. Jest to dołek w ziemi wyłożony starannie splecionymi źdźbłami traw, łodygami i liśćmi. Na początku czerwca samica składa 5-6 jaj o maskującym ubarwieniu. Jej pożywieniem są owady, które często łowi na pastwiskach. Samiec w szacie godowej ma szarą głowę i żółte gardło (samica ma brązową głowę z blado żółtym gardłem).

Na zdjęciu powyżej młoda pliszka żółta.

Pliszka żółta - Motacilla flava

Pliszka żółta - podobne gatunki

W Polsce podgatunkiem nominatywnym pliszki żółtej jest pogdatunek M. f. flava, który wyróżnia się popielatą głową z białą brwią u samca. Czesto spotykany jest podgatunek M. f. thunbergi, którego samiec w szacie godowej nie ma białej brwi i wyróżnia się ciemniejszą głową. Inne podgatunki europejskie to: M. f. iberiae (Półwysep Iberyjski i część Francji), M. f. cinereocapilla (Półwysep Apeniński i część Bałkanów), M. f. flavissima (Wyspy Brytyjskie) oraz feldegg, melanogrisea, beema i lutea.

Oprócz pliszki żółtej w Polsce występują jeszcze trzy inne gatunki pliszek: siwa, górska i bardzo nielicznie gniazdująca: cytrynowa. Najbardziej podobna jest górska. Różni się od żółtej dłuższym ogonem, szarym płaszczem i ciemniejszymi skrzydłami. Cechą charakterystyczną samca w szacie godowej jest czarny śliniak, a samicy rozjaśnienia pod skrzydłami.

Pliszka siwa