Dzięcioł zielony (Picus viridis)

Dzięcioł zielony (Picus viridis), ang. Green woodpecker jest najbardziej kolorowym z naszych dzięciołów. Jest wybitnym specjalistą od mrówek. Tworzy on lejkowate otwory w mrowiskach i miękkich pniakach, a następnie przy pomocy długiego, lepkiego języka zjada właścicieli "domu" do którego wtargnął. Jego bębnienie można usłyszeć rzadko, z racji jego upodobań żywieniowych. Bardzo bliskim krewniakiem dzięcioła zielonego jest dzięcioł zielonosiwy, jednak nie ma on tak długiej czerwonej czapeczki (u zielonego sięga do potylicy), a w jego ubarwieniu przeważa szarość. Samica dzięcioła zielonego (z lewej) różni się od samca (zdjęcia u dołu) brakiem czerwonego paska na wąsie. Występuje na obrzeżach lasów liściastych, zadrzewieniach śródpolnych, starych, zdziczałych parkach i w dolinach rzek. Najliczniej występuje w środkowej i wschodniej części kraju, jest jednak znacznie rzadszy niż dzięcioł duży. Z powodu swojego słabszego od innych dzięciołów dzioba na dziuple wybiera drzewa o miękkim drewnie np. topolę osikę lub wierzbę. W końcu kwietnia samica składa 6-9 białych jaj. Po ok. 16 dniach wylęgają się młode, które jak wszystkie dzięcioły są gniazdownikami. Dzięcioły zielone zimują w Polsce.

Na fotografii powyżej samiec dzięcioła zielonego.
(Od samicy wyróżnia go czerwona wstawka na czarnej plamie poniżej oka).

fotografia śladu żeru dzięcioła na mrówkach

fotografia śladu żeru dzięcioła na mrówkach

Ślad żerowania dzięcioła zielonego w mrowisku.

Dzięcioł zielony - podobne gatunki

Ptakiem podobnym do dzięcioła zielonego jest dzięcioł zielonosiwy. Oprócz ogólnie bardziej szarego ubarwienia, nie ma on tak dużej, jak zielony, czerwonej czapeczki i czarnej obwódki wokół oka.