W terenie lęgowym łyski są bardzo agresywne w stosunku do innych par i pozostałych zwierząt mogących stanowić zagrożenie. Na granicy rewirów lęgowych często dochodzi do utarczek pomiędzy samcami lub samicami. Na początku sprzeczki dwa osobniki zbliżają się do siebie w postawie grożącej - z nastroszonymi piórami i nieco uniesionymi skrzydłami. Jeśli to nie wystarczy dochodzi do demonstracji sił, ptaki unoszą przednią część ciała i energicznie uderzają łapami o wodę. Jeżeli oba osobniki są przekonane o swojej wyższości dochodzi do bójki, chwytają cię za dzioby, unoszą ciało nad wodę i zaczynają kopać przeciwnika nogami i uderzać skrzydłami, starając się go odepchnąć lub przytopić. Z takiej postawy łysek potrafią czerpać korzyści inne ptaki np. krzyżówki zakładając gniazda koło rewiru łyski zapewniając sobie większe bezpieczeństwo. Łyski są wszystkożerne, latem są to najczęściej pędy roślin, trawa, glony, także drobne bezkręgowce, nawet padłe ryby. Osobniki zimujące w Polsce często korzystają z pokarmu przyniesionego przez człowieka. Łyska jest jedynym przedstawicielem chruścieli przystosowanym do pływania na otwartej wodzie. Ciało łyski jest zaokrąglone (u innych chruścieli jest bocznie spłaszczone, w celu lepszego poruszania się w śród gęstej roślinności), palce łyski zaopatrzone są w płaty skórne zastępujące błonę pławną. |
© Jurek Grzesiak 2009 - Fotograficzny atlas flory i fauny - Łyska