Czeczotka (Carduelis flammea)

Czeczotka (Carduelis flammea, ang. Common Redpol) to niewielki ptak wędrowny z rodziny łuszczaków, zamieszkujący pas na granicy tajgi i tundry Eurazji i Ameryki Północnej oraz góry Europy Środkowej. W Polsce regularnie zimuje, prawdopodobnie lęgowa w górach.
Co kilka lat w Polsce czeczotki pojawiają się w wyjątkowo dużych ilościach, przybywając z północy. Są towarzyskie i tworzą hałaśliwe, ruchliwe stada.
Długość ciała to około 12-13 cm, rozpiętość skrzydeł 22-25 cm, a waga to około 12 g. Skrajnie nieliczny ptak lęgowy, dość liczny ptak przelotny. Przyloty III-IV, odloty IX-XII. Corocznie część ptaków zimuje w Polsce.
Z wyglądu czeczotka jest nieco mniejsza od wróbla i bardziej krągła w sylwetce. Grzbiet ma brązowoszary z ciemnym kreskowaniem. Spód białawy, po bokach z kreskowaniem podłużnym. Na podbródku czarna plama, na czole czerwona plama. Samica ma kuper białawy, kreskowany i gliniastą pierś z kreskowaniem. Samiec ma kuper i pierś różowe. Dziób krótki, żółtawy.
Jej naturalnym środowiskiem jest lasotundra i obrzeże tajgi. Przebywa chętnie w kosodrzewinie i na skrajach lasów regla górnego. Występuje w Tatrach, Karkonoszach, Górach Izerskich oraz miejscami na Ziemi Kłodzkiej, a także w strefie występowania kosówki na Pomorzu Gdańskim.
Pożywienie czeczotki stanowią nasiona drzew (szczególnie brzozy), a w okresie lęgowym także owady.
Gniazdo (przypominające nieco gniazdo makolągwy) buduje na drzewach i krzewach dobrze ukryte, nisko wśród gałęzi. Zbudowane jest z korzonków i traw poprzetykanych puchem roślinnym, wyścielone włosiem i piórami. Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w roku, w maju i czerwcu. Znosi 4-6 niebieskawych, rdzawo nakrapianych jaj. Wysiaduje 10-12 dni. Młode opuszczają gniazdo po 10-14 dniach.
Gatunek chroniony, wymieniony w polskiej czerwonej księdze zwierząt jako wymagający szczególnej uwagi, i w Dyrektywie ptasiej.

fotografia czeczotki w szacie spoczynkowej