Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna)

Lobelia jeziorna (Lobelia dortmanna, ang. Water Lobelia) - gatunek roślin z rodziny dzwonkowatych. Jest to roślina światłolubna, rosnąca w wodzie.
Zimozielona, kłączowa i mikoryzowa. Rośnie przy brzegu, na głębokości 10-30 cm. Na głębszych stanowiskach nie zakwita. Pęd prosty, wzniesiony do wysokości od 20 do 70 cm. Z kwiatami wyrasta ponad poziom wody. U nasady z podwodną rozetą liści. Liście równowąskie zebrane w rozetę, osiągają długość do kilku cm i szerokość do 5 mm, grubawe, na szczycie tępo zaokrąglone, odgięte w tył, z dwoma kanałami powietrznymi w środku. Liście zanurzonej części łodygi nieliczne, drobne, łuskowate.
Kwiaty obupłciowe, białe lub biało niebieskie, dzwoneczkowate, zwisające, zebrane w luźny kwiatostan groniasty, osadzone pojedynczo w kątach łuskowatych przysadek, na szypułkach do długości 2 cm. Korona zróżnicowana ma szypułkę do 8 mm i 5 nierównych łatek. Działki kielicha drobne, trójkątne, wzniesione, o długości do 2 mm. Pręciki zrośnięte w rurkę. Słupek o dwułatkowym znamieniu. Kwiaty nadwodne są otwarte, zapylane przez owady. Kwiaty podwodne klejstogamiczne, zamknięte podczas kwitnienia i wówczas następuje samozapylenie. Rozmnóżki rozwijają się jesienią. Kwitnie od lipca do sierpnia.
Owoc to torebka o długości ok. 2 cm, pękająca do góry dwiema klapami. Korzenie wyrastające z kłącza.
Rośnie w strefie przybrzeżnej jezior oligotroficznych (razem z poryblinem jeziornym) ubogich w składniki odżywcze, o czystych stojących wodach, z małą zawartością związków mineralnych oraz zawartością wapnia nie przekraczającą 20 mg/l). Roślina trująca zawiera w swych tkankach alkaloid - lobelinę.
Zasięg obejmuje przede wszystkim obszary Ameryki Północnej, w Europie występuje głównie w południowej części Półwyspu Skandynawskiego, znacznie rzadziej w Wielkiej Brytanii, we Francji, Belgii, Niemczech. W Polsce występuje wyłącznie na Pomorzu Środkowym i Zachodnim, w okolicach największej koncentracji jezior lobeliowych, w okolicach Chojnic i Bytowa. Przez Polskę przebiega południowa granica zasięgu gatunku w Europie. Roślina objęta jest ochroną gatunkową.
Zagrożenie dla niej stanowią zanieczyszczenia jezior i glony zarastające ich naturalne stanowiska w zbiornikach wodnych.