Czapla modronosa (Ardeola ralloides)


Czapla modronosa - Ardeola ralloides
Czapla modronosa (Ardeola ralloides) ang. Squacco Heron, należy do najmniejszych czapli. W szacie godowej wyróżnia się złoto-ochrowym ubarwieniem, długimi piórami na karku i niebieską nasadą dzioba. W szacie spoczynkowej jej kolory stają się nieco ciemniejsze, na szyi pojawia się brązowawe kreskowanie, a dziób ma żółtawy odcień. W locie jest dość charakterystyczna, z białymi skrzydłami oraz ogonem i widocznym od czasu do czasu złotym wierzchem. Poluje samotnie na podmokłych terenach, przy kanałach o bujnej roślinności, gdzie może się ukryć. Jeśli nie jest niepokojona żeruje także na otwartych łąkach i rozlewiskach (najczęściej rano i wieczorem). Gniazduje najczęściej na drzewach, zazwyczaj kolonijnie, razem z innymi gatunkami czapli. Składa jaja w maju. Czapla modronosa do Polski zalatuje bardzo sporadycznie, jednak dość regularnie (stwierdzona ok. 50 razy)
czapla modronosa w szacie godowej
Czapla modronosa w szacie godowej (na fotografiach) ma ozdobne, długie pióra na karku,
złocisty płaszcz i niebieską nasadę dzioba.


polująca czapla modronosa


Na sąsiednich fotografiach etapy polowania czapli modronosej.



czapla modronosa z rybą w dziobie
Polowanie zakończone złapaniem karasia.

Czapla modronosa - Ardeola ralloides


© Jurek Grzesiak 2010 - Fotograficzny atlas flory i fauny - Czapla modronosa