Bielik (Haliaeetus albicilla)
Bielik (Haliaeetus albicilla), ang. White-tailed Eagle, jest największym ptakiem drapieżnym w Polsce. Dorosły osobnik jest łatwo rozpoznawalny po siwej głowie i imponującym żółtym dziobie. W locie charakterystyczny jest biały, klinowaty i krótki ogon, oraz duże, deskowate skrzydła, trzymane w linii prostej podczas szybowania. Młody jest ciemniejszy i nie ma rozbielenia na głowie (uzyskuje je dopiero po 8-10 latach). W locie rozpoznawalny po jasnych podbarkówkach, ogon jest bardzo ciemny, szatę dorosłą uzyskuje po ok. 5 latach. Orzeł bielik występuje w starych lasach, najczęściej w pobliżu wody. Dużych rozmiarów gniazdo zakłada w koronie wysokiego drzewa, często na skraju lasu. Składa jaja od połowy lutego do połowy marca (1-3 białych jaj). Ma bardzo urozmaicony jadłospis, od ryb (nawet kilku kilogramowych), przez ptactwo (najczęściej wodne), po ssaki do wielkości sarny. Głównym zagrożeniem dla bielików jest coraz większe zanieczyszczenie wód, nad którymi polują. W ich organizmach, jako ostatnich w łańcuchu pokarmowym odkłada się najwięcej trujących związków. Jednaj liczebność bielika w Polsce, głównie dzięki ochronie miejsc lęgowych, wzrasta (obecnie przekracza 500 par). Bieliki zimują w kraju, jednak poza swoimi rewirami lęgowymi.
Cech charakterystyczną młodych bielików są jasne podbarkówki.
Na zdjęciach powyżej młode bielik.
Poniżej starszy osobnik, który jeszcze nie osiągnął ostatecznej szaty.
Bielika w locie można łatwo rozpoznać po szerokich, potężnych skrzydłach (po lewo, z prawej kruk).
Powyżej bielik w ciemnej szacie juvenalnej.
Ostateczna, dorosła szata bielika z jasną głową i białym ogonem (widoczny poniżej).
Ptaki osiągają ją dopiero w 8-10 roku życia.
Gniazdo bielika.
© Jurek Grzesiak 2010 - Fotograficzny atlas flory i fauny - Bielik