Kuropatwa (Perdix perdix)

Kuropatwa (Perdix perdix), ang. Grey Partridge, jest łatwo rozpoznawalna po rdzawej twarzy i pręgach na bokach oraz charakterystycznej postawie. Samiec ma na brzuchu ciemną plamę w kształcie podkowy, u samicy jest ona znacznie mniejsza (lub wcale jej nie ma), a pokrywy skrzydłowe i barkówki są jasno prążkowane (u samca tylko nieznacznie - zdjęcie obok). Kuropatwę jest bardzo trudno zauważyć, gdyż większość czasu spędza na ziemi dobrze ukryta dzięki maskującemu ubarwieniu (jest tak dobrze zamaskowana, że często podrywa się spod nóg obserwatora). Lata tylko z konieczności, najczęściej w obliczu bezpośredniego niebezpieczeństwa. Kuropatwa występuje na terenach rolniczych, szczególnie na polach w sąsiedztwie nieużytków, kęp krzaków i pastwisk. W wyniku intensyfikacji rolnictwa i zagospodarowywania nieużytków dostarczających schronienia ptakom liczebność kuropatw spada. Gniazdo buduje na ziemi. Jest to płytkie zagłębienie dobrze ukryte wśród roślinności. Od kwietnia samica składa 10-20 brązowawych jaj. Jeden lęg w roku. Młode opuszczają gniazdo zaraz po wykluciu, a po 5 tygodniach są samodzielne. Kuropatwy przeważnie żyją samotnie, czasem w parach lub rodzinnych stadkach. Tylko na zimę łączą się w większe stada. Żywią się przede wszystkim nasionami i pędami. Młode na początku zjadają prawie wyłącznie drobne bezkręgowce.

Na fotografii powyżej samiec kuropatwy
Można go odróżnić po dużej podkowie na piersi i nagiej, czerwonej plamce skóry za okiem.