Muchołówka żałobna (Ficedula hypoleuca)

Muchołówka żałobna (Ficedula hypoleuca), ang. Pied Flycatcher, jest łatwo rozpoznawalna po krępej budowie i niedługim ogonie. Samce w szacie godowej są najczęściej czarno-białe, czasami bardziej szarawe. Dobrą cechą odróżniającą muchołówkę żałobną od muchołówki białoszyjej jest mało widoczna biała kreska u nasady lotek 1- rzędu - u białoszyjej jest ona znacznie szersza i dobrze widoczna. Samica szaro-brązowa, biały brzuch z beżowym nalotem. Od samicy muchołówki białoszyjej różni się bardziej brązowawym odcieniem płaszcza i brakiem rozjaśnienia na szyi. Występuje w lasach wszelkich typów, zadrzewieniach, parkach i ogrodach. Gniazduje w dziuplach, także chętnie zajmuje budki lęgowe. Samce przylatują na rewiry lęgowe w końcu kwietnia, samice ok. 1 tydzień później. W maju składa 4-7 jaj. Niektóre samce muchołówek (te które zajęły najlepsze terytoria) są poligamiczne i mają do 3 samic. Żywi się owadami i ich larwami. Poluje przesiadując w punkcie obserwacyjnym. Gdy wypatrzy zdobycz chwyta ją w locie i powraca na poprzednie miejsce aby ją zjeść.

Oprócz ciemniejszego od samicy ubarwienia w szacie godowej
samce mają charakterystyczne, białe plamki na czole.

Muchołówka żałobna - podobne gatunki

Samce w szacie godowej mają zmienny koloryt, czasami są podobne do szaro-brązowej samicy. W szacie spoczynkowej obie płcie są jednakowe i trudno rozróżnialne.
Muchołówka żałobna jest podobna do białoszyjej. Samiec tej drugiej w szacie godowej jest zawsze czarno-biały z białą, pełną obrożą na szyi i karku. Samica jest trudno rozpoznawalna, zwykle ma bardziej rozbieloną szyję i spód od muchołówki żałobnej.
Innymi muchołówkami gniazdującymi w Polsce są jeszcze szara i mała.

Muchołówka szara