Bażant (Phasianus colchicus)

Bażant (Phasianus colchicus), ang. Common Pheasant, do Europy został sprowadzony jako ptak łowny z Azji, gdzie występuje w kilku odmianach barwnych. W wielu krajach bażanty są hodowane w specjalnych bażantarniach, a następnie wypuszczane na wolność. W Polsce poza sąsiedztwem ośrodków hodowlanych jest nieliczny, powodem takiego stanu są surowe zimy znacznie uszczuplające liczebność bażanta poza obszarami, w których jest dokarmiany. Także drapieżniki skutecznie regulują jego liczebność.
Samce są bardzo kolorowe i występuje kilka odmian kolorystycznych samców. W Polsce najczęściej spotykany jest chiński podgatunek Ph. c. torquatus z białą obrożą wokół szyi, samice natomiast posiadają ochronne brązowawe ubarwienie z ciemnymi cętkami, które pozwala doskonale się ukryć wśród traw. Samca i samicę łatwo rozpoznać po długim ogonie.
Bażanty występują głównie na terenach nizinnych, na łąkach i terenach rolniczych, najchętniej w pobliżu zarośli, skraje lasów, zimą przebywa także w trzcinowiskach. Gniazdo na ziemi, bardzo dobrze ukryte wśród roślinności. Od kwietnia do czerwca samica składa 8-12 brązowo-zielonkawych jaj. Jajami i młodymi zajmuje się wyłącznie samica. Chwile po wykluciu wyprowadza młode z gniazda, które może przyciągnąć drapieżniki. Młode pozostają jeszcze pod opieką matki przez ok. 80 dni. Dorosłe bażanty żywią się prawie wyłącznie pokarmem roślinnym: nasionami, owocami oraz pędami roślin. Natomiast młode w pierwszych tygodniach życia są karmione drobnymi bezkręgowcami.

Powyżej młody bażant, poniżej kura z młodym.

samica i młode

Samica bażanta - kura.

fotografia samicy bażanta