Kraska (Coracias garrulus)

Kraska (Coracias garrulus), ang. European Roller, jest łatwo rozpoznawalna z bliska po charakterystycznym kolorowym ubarwieniu i dość krępej sylwetce, natomiast lecącą z daleka można łatwo pomylić z innymi ptakami tej wielkości np. grzywaczem. Wierzch brązowy, głowa, szyja, spód ciała i skrzydeł niebieski, na skrzydłach zielonkawe wstawki, końcówki skrzydeł czarne. Osobnik młodociany bledszy, niektóre partie bardziej turkusowe. Występuje na obrzeżach starych, świetlistych drzewostanów z dziuplastymi drzewami w pobliżu nasłonecznionych pól i łąk, w sprzyjających zadrzewieniach. Czatuje na ofiarę podobnie jak dzierzby na jakimś wysokim stanowisku np. wysokim drzewie, a także na słupie telegraficznym lub bezpośrednio na przewodach. Gdy wypatrzy ofiarę, którą w większości są owady, rzadziej drobne kręgowce, zlatuję na ziemie by ją pochwycić, nie jest natomiast zdolna do przemieszczania się pieszo. Łowi też owady w locie. Gniazduje w dziuplach, najczęściej po dzięciole czarnym lub zielonym, szczelinach skalnych (częściej na południu) nawet potrafią w odpowiednio miękkim podłożu wygrzebać norę, zamieszkują także budki lęgowe. W końcu maja samica składa 4-6 białych jaj. Jeden lęg w roku. Liczebność kraski ciągle maleje, powodem tego jest najprawdopodobniej przekształcanie i odmładzanie. Stosowanie środków owadobójczych znacznie zmniejszyło liczbę dużych owadów, optymalnego pokarmu dla kraski, z tego powodu kraski w północnej części areału występowania są w stanie wykarmić zaledwie 2 młode. Coraz mniej jest też odpowiednich dla krasek skupisk drzew oraz brak dziupli. Dość liczna w południowej Europie, w środkowej w Austrii i Czechach, w Polsce (najczęściej na Mazurach, w dolinie Biebrzy i Narwi) i bardzo nieregularnie w Niemczech.

fotografia przyrodnicza kraski

zdjęcie kraski