Dzierlatka (Galerida cristata)

Dzierlatka (Galerida cristata), ang. Crested Lark, jest podobna do skowronka, wyróżnia się masywnym dziobem i czubkiem na głowie (u skowronka nie jest taki duży i raczej zaokrąglony), wydaje się bardzo krępa. Generalnie ciemniejsza od skowronka i z mniej wyraźnym rysunkiem, ale ubarwienie bardzo zmienne, stosownie do warunków w jakich występuje. Ogon stosunkowo krótki, skrajne sterówki ochrowe, blado-rdzawe. Śpiew wolniejszy niż u skowronka, śpiewa w przeciwieństwie do skowronka na jakimś wzniesionym punkcie np. niewysokim krzewie, ale rzadziej także w wysokim locie, generalnie przebywa na ziemi. Najbardziej pospolita na nizinnych terenach wokół Morza Śródziemnego, w Polsce mniej liczna, na ciepłych i suchych łąkach, skrajach dróg, a nawet placach budowy z odpowiednimi miejscami obserwacyjnymi. Naziemne gniazdo jest dobrze ukryte wśród niskiej roślinności. Samica od końca kwietnia składa 3-5 szarawych, drobno plamkowanych jaj. Dzierlatka żywi się nasionami traw i innej roślinności występującymi na terenach jej przebywania, także pączki i pędy, rzadziej owady i pajęczaki zbierane z ziemi. Dzierlatka do Europy środkowej i zachodniej dotarła prawdopodobnie w średniowieczu. Szybko zasiedla nowe środowiska jak place budowy i tereny w pobliżu osiedli ludzkich. Część polskiej populacji zimuje w kraju.

Dzierlatka - podobne gatunki

Od dwóch innych skowronków występujących w Polsce jest znacznie bardziej potężna, z dużym, grubym dziobem. Poza tym czubek na jej głowie jest stosunkowo duży i ostro zakończony. Śpiewa jedynie siedząc (w przeciwieństwie do skowronka polnego).

Skowronek polny

Lerka

Lerka